Απεργία…Αποθήκης!
(Κατσάνου Λήδα, Ε1 2010-2011)
Στην αυλή ενός σπιτιού στην Αλεξανδρούπολη, σε μια αποθήκη ζούσαν ένα φτυάρι, ένας κουβάς με μπογιά, ένα βαλιτσάκι με εργαλεία, μια σκούπα και ένα φαράσι.
Μια μέρα, ο ιδιοκτήτης του σπιτιού αποφάσισε να μετακομίσει στην Αθήνα σε ένα μικρό διαμέρισμα, γιατί η δουλειά που έκανε στην Αλεξανδρούπολη δεν πήγαινε πολύ καλά γιατί λόγω της οικονομικής κρίσης. Για΄ αυτό το λόγο θα έπρεπε να πετάξει τα εργαλεία , αφού δεν θα έχει αυλή. Αυτό το άκουσαν τα εργαλεία, εξοργίστηκαν και έπιασαν τη συζήτηση:Φτυάρι:Δεν γίνεται αυτό. Δεν μας υπολογίζουν εμάς! Δεν γίνεται να μεγαλώσω εγώ στα σκουπίδια. Είμαι πολύ νέο για τα σκουπίδια.
Κουβάς: Είμαι 86 χρόνια σ΄αυτήν την αποθήκη. Από τότε που φτιάχτηκε το σπίτι είμαι εδώ. Σε λίγο καιρό θα σαπίσω αλλά δεν θέλω να σαπίσω στα σκουπίδια. Στην αποθήκη γεννήθηκα, στην αποθήκη θα σαπίσω!
Βαλιτσάκι: Αμ εγώ; Εγώ τι θα μαστορεύω τώρα Τι θα μαστορεύω, τους κάδους; Δεν
έχουν καθόλου γούστο!
Σκούπα& Φαράσι: Εμείς τι θα σκουπίζουμε; Όλα τα διαμερίσματα τα σκουπίζουν με ηλεκτρική σκούπα. Εμείς λέμε να κάνουμε απεργία!
Όλοι: Απεργία; Πώς;
Σκούπα: Πολύ απλά. Σήμερα το βράδυ θα κουνιόμαστε συνέχεια ώστε να ξυπνήσουμε τον Τζακ τον σκύλο, ο οποίος θα έρθει πάνω στην χαλασμένη πόρτα της αποθήκης και η πόρτα θα σπάσει. Ο Τζακ θα μας πάρει ένα ένα και θα μας βάλει δίπλα στην πόρτα, εκεί όπου είναι το κρεβάτι του. Έτσι όταν θα ξυπνήσουν οι ιδιοκτήτες θα σκοντάψουν πάνω μας και θα δουν το χαρτί που θα μας γράψει η Σάραμπελ η γάτα με το μήνυμα …
Φαράσι: Απεργία φαντάζομαι!
Σκούπα: Πολύ σωστά!
Όλοι: Ούαουου! Τέλειο!
Την επόμενη μέρα το σχέδιο<<Απεργία>> μπήκε σε λειτουργία. Τελικά, όλα πήγαν ρολόι:Οι ιδιοκτήτες σκόνταψαν πάνω στα εργαλεία, είδαν το μήνυμα και είδαν πως και τα εργαλεία καταλαβαίνουν και έτσι δεν έφυγαν.
Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!
Λήδα Κατσάνου Ε 1΄